 |
| Anne Baba Sendromu |
Bu kadar insan yanılıyor olamaz değil mi, diyerek artık sanallıktan uzaklaştırdığınız 'bebek' fikri size iyice yaklaştı.
Şimdi artık niyetlendiniz ve karar verdiniz.
Bu işlerden bihaberseniz doğum günü, ayı hatta burcunu planlamaya başladınız:
- Kesinlikle terazi olmalı!
- Yaz çocuğu olmazsa olmaz!
- Şubat ayında doğarsa iznime de denk getiririm!
- Olmaz, o tarihte annemler gelemez!...
- Yazın çok sıcak, doğum kışa gelmeli...
Böyle planlar yapıyorsanız 'çocuk fikrine yeni başlayanlar' kervanından olduğunuz açıkça bellidir. Çünkü bu sürece girmiş veya daha önceden tecrübeli olanlar size sadece gülümser.
Bilirler ki o çocuk ne zaman isterse o zaman gelir...
Bu işin siparişi yoktur maalesef.
Başladı süreç, planlar yapıldı, burçlar kararlaştırıldı, izinler ayarlandı...
Kimi bebek hemen geldi ne olduğunu anlamadınız bile.
Kimi bebekse planlandığı zamanda gelemedi...
Gelemedikçe o planlar, düşünceler, istiyor muyum endişe ve korkusu yerini 'çok istiyorum'a bıraktı!
Mağazada bir kıyafeti evirip çevirip alsam mı derken başkası aldığında 'onu çok istiyordum!!!' dememiz gibi kıymete bindi.
Stres yapıldı, günler geçmedi! 1 ay bile beklenemezdi.
Normal zaman 6 ay-1 yıl dendi, hayır, çok uzundu...
Her ay şansınız %20'ydi, hayır, hemen gelmeliydi...
 |
| Anne Baba Sendromu... |
Stres yaptıkça gelmedi, gelmedikçe stres arttı...
Acaba'lar 'ah keşke'ye geçiş yaptı. 'Gerçekten istiyor muyuz' sorusu gündemden hızla kaldırıldı.
Yaramaz çocuklar bile sevimli gelmeye başladı.
Hamile kadınlar çok şanslıydı.
Bebeğiyle gezenler en mutlu insanlardı.
Günler geçmedi, gözyaşları devreye girdi...
Beklediniz veya beklemediniz, sonunda minik bir embriyo can buldu!
Sizin bebeğiniz de artık karnınıza düştü...
Ve karnınıza düştüğü anda, kaç gün, kaç ay, hatta belki kaç yıl beklediğinizin hiçbir önemi kalmadı!...
 |
| Mucize başlasın... |
Sonra ne mi olacak?
---------
DEVAM EDECEK
---------
