KLOSTROFOBİ |
Bahçelerin yerini kreşler aldı...
Komşular yerine öğretmenler var artık.
Altı bezli, ağzı emzikli, anne diye ağlayan çocuklar kreşlerde, yuvalarda, okullarda...
Ne değişti?
İnsanlar değişti.
Mahalleler değişti.
Büyük şehirler daha da büyüdü, binalar gökdelen oldu.
Güvenlik şart oldu, her yer site doldu.
Anneler babalar iş yerlerine gitmek için trafiğe doluştu.
Çocuklara vakit kalmadı artık...
Yetemediler artık, yeten birini aradılar.
Aynı onlar gibi olan ailelerin,
Aynı kaderi yaşayan çocuklarıyla buluştular okullarda, kreşlerde, yuvalarda...
Anne baba çalışmak zorundaydı,
Anneanne, babaanne çok uzaktaydı.
Komşular tanınmıyordu bile...
Anne gidiyor, baba geç geliyordu!
Bakıcı bulmak zordu, eş dost yoktu, güvensizlik çoktu.
Okullar en güzeliydi: bilindik, teknolojik, eğitimli ve güvenli!
Önceden 2 yaşında geldiğinde bahçeye çıkan çocuklar evde mahsur kaldı. Oksijeni pencereden bulmak yetmiyordu.
Hiperaktif, dikkat eksikliği, öfke kontrol sorunu olan çocuklar arttı.
Çocuklar erken yaşta stresle, depresyonla tanıştı.
Toprakla hiç tanışmayan, taş altında solucan aramayan çocuklar son model tablet ve telefonlarda parmaklarını çalıştırdı.
Susayınca komşusuna gidemedi, arkadaşlarıyla gizli yerler keşfedemedi, acıktığında annesi tarafından çağrılamadı.
Yeni nesil çocuklar, artılarla dolu bir dünyada, eksilerle dolu bir şekilde yaşadı...
Bahçelerin yerini okullar aldı, komşuların yerini öğretmenler...
----
Not: Bu yazıyı "daginikanne.blogspot.com" adresinden farklı bir adreste okuyorsanız bilin ki çalıntıdır.
Lütfen emek hırsızlığına izin vermeyin...